Zorgthiek gaat, net als ethiek in het algemeen, over de basale vragen: "Wat behoor ik te doen?" en "Hoe wil ik leven?" Maar zorgethiek doet dat vanuit een eigen perspectief. Zij neemt de (zorg)relatie als vertrekpunt. Waar andere stromingen binnen de ethiek accent leggen op rechten en plichten of op gevolgen van een handeling, concentreert de zorgethiek zich op waarden die van belang zijn voor het in stand houden en laten floreren van (zorg)relaties, zoals betrokkenheid, afhankelijkheid, kwetsbaarheid, verantwoordelijkheid en zorgzaamheid.

Hoewel zorgethiek vooral bekendheid geniet binnen de gezondheidszorg is het een misverstand te denken dat zij zich alleen daarop richt. In feite richt zij zich op elk zorgend handelen, ook dat in de supermarkt en de fabriek. Want ook daar zorgen mensen voor elkaar en voor de dingen die zij maken of herstellen. Voor de zorgethiek is 'zorgen' een wezenlijk aspect van het mens-zijn.

Zorgethiek ziet de zorgrelatie altijd als onderdeel van een netwerk. Een netwerk van verantwoordelijkheden. Dan gaat het niet alleen om de verantwoordelijkheden van de zorgvrager en zorgverlener ten opzichte van elkaar, maar ook om de verantwoordelijkheden van alle anderen die op een of andere manier met die zorgrelatie te maken hebben: die van de collega's, de familie, de instelling en die van de verzekeraars. Met andere woorden: voor de zorgethiek is de context heel belangrijk.

Zorgethiek is van huis uit een politieke theorie die in het bijzonder oog heeft voor een rechtvaardige verdeling van verantwoordelijkheden.